پوشش گیاهی 3
افتو پرست ( آفتاب گردان )
این گل پرورشی و اهلی است و در حیاط ها و بیشتر در مزارع کاشته می شود و بیش از آن که ارزش اقتصادی داشته باشد ، مرز زمین های کشاورزی را مشخص می کند . ساقه ی صاف و بلند و برگ های پهنی دارد و بر فراز ساقه ، گلی زرد با گلبرگ هایی زرد و زیبا چهره می نمایاند و همراه با نور می چرخد به همین دلیل آفتاب پرست خوانده شده . آفتاب پرست نام حیوانی است ولی در بنار ، اختصاصا به آفتاب گردان گفته می شود . پس از رسیدن تخم های آن ، کاسه ی درشت و خشن آن که ردیف های تخم در آن وجود دارد را بریده و به خانه می آورند . از تخم آفتاب گردان در بین مردم قدیم کمتر استفاده می شد و در شب نشینی ها ، تخم هندوانه حرف اول را می زد .
باد ورد ( باد آورد )
باد آورد گیاهی است با ساقه های نازک . این گیاه پس از آن که خشک شد ، به خاطر ریشه ی نازک و ساقه ی ترد و شکننده ، با بادهای تابستانی از زمین کنده شده و مانند گوی بزرگ و سپیدی غلت زده و همرا با باد می رود . باد آورد در فرهنگ شفاهی بنار کاربرد دارد و هنگامی که بخواهند کسی را نفرین کنند ، می گویند امیدوارم ریشه ات مثل ریشه ی باداورد در بیاید .
باقله
باقله : انواعی دارد که به باقله ، باقله موشی و باقله ی مار معروف هستند . باقله به معنی عام ، مصرف غذایی دارد . این گیاه کوتاه قامت با ساقه ای مستقیم و رو به بالا ، با گل های سفید ، بسیار زیباست و غلاف سبز رنگی از آن پدید می آید که هرکدام ، چند دانه باقله را در خود دارد . این نوع حبوبات را هم به صورت خام و هم پخته و انواع گوناگون مصرف می کنند . در فرهنگ شفاهی بنار ، اگر غلاف باقله ای به دست کسی بدهی که چهار دانه در آن باشد ، مانند جناغ اشکندن بدون مقدمه ای برنده ای .
باقله موشی : ساقه های ترد و رونده ای دارد که مانند بوته های هندوانه حرکت می کند و غلاف های کوچکی دارد که دانه های کوچک و ریزی در آن تعبیه شده . این دانه ها را هم به صورت خام می خوردند و هم با آب و نمک جوشانده و مصرف می کردند .
باقله ی مار : این گیاه نیز مانند باقله موشی است با این تفاوت که غلاف آن کشیده تر است و کسی دانه های آن را نمی خورد .
با تشکر از حیدر آذر نیوار ، احمد روزبه ، مهندس احمد زمانی و حاج داراب جعفری