دوستان عزیز 

آنچه می خوانید ، پیش از این نیز در وبلاگ بنارانه آمده که بنا به مناسبت ، این بار  در دو بخش خدمتتان تقدیم می شود . 

رمضان که از راه می رسید ، فضای روستا عوض می شد . مردم با اعتقادات پولادین خود به استقبال ماه مبارک رمضان می رفتند . روزه خواری یا نبود یا آنقدر کم بود که دیده نمی شد . در شرایطی باور نکردنی گاهی که بر اثر گذشت روزگاران ، رمضان با تابستان یکی می شد ، باز در ایمان مردم رخنه ای حاصل نمی شد . مردم ، روزه را از سحر با هرچه داشتند و خورده بودند ، آغاز می کردند . در روزگاری که نه خرما بود و نه نان . و برنج را برای بیماران پیدا می کردند . در آن شرایط در زیر آتش آفتاب ، درو می کردند و عرق می ریختند و به تعهدی که با خدای خود داشتند ، پایبند می ماندند . غروب که می شد ، پای تویزه می نشستند و گوش می سپردند تا صدای موذن را بشنوند . محمد حسین فرزند ملا محمد علی که او را « محسینو » می گفتند ، هنگام اذان مغرب به بام خانه می رفت و اذان می گفت و پدران و مادران نیز ، کودکان خود را به سکوت فرا می خواندند تا صدای ضعیف او از شرق روستا بیاید و افطار کنند .

ادامه مطلب >>

باتوجه به برگزاری تعزیه دردهه اول محرم،عوامل ودست اندرکاران زیادی در روستا دست به دست هم می دهند تا این مراسم با شکوهتربرگزار گردد.ازبانی محترم جناب حاج ابراهیم زمانی به همراه خانواده بزرگوارشان تا عزیزانی که به عنوان بازیگردرتعزیه نقش آفرینی می کنند.دراین بین عده ای ازکوچولوهای عزیز و دوست داشتنی هم با پوشیدن لباسهای تعزیه درنقشهای فرزندان اولیاءالله وهمچنین اشقیا ویاسیاهی لشکرهنرآفرینی می کنند.دراین مقال ماسعی کرده ایم تا با معرفی این عزیزان بصورت تصویری وثبتی ،هرچندمختصرمراتب سپاس وقدردانی خود ومردم خونگرم روستارابه آنهاابلاغ بداریم؛

محمدشجاعی فرزندحسن،فاطمه ابراهیمی فرزندامان اله،یسناباقری فرزندمحمدرضا،ستایش رستمی فرزندعباس،دنیا سلیمی فرزندپیمان،ستاره زمانی فرزندنعمت،کامران سلیمی فرزندعلی،محمدحسن بهروزی فرزندبهروز،اسماعیل زمانی فرزندعزیزاله،محمدرضازمانی فرزندشیرزاد،محمدشجاعی فرزنداصغر،صادق حسن پور فرزندحسین،مهدی صداقت فرزندمختار، 

عزیزانی که درنقش اشقیا بودندعبارتنداز:عباس رضایی فرزندکرامت،علی شجاعی فرزندمحمدحسین،قاسم رستمی فرزندبهرام،مختارصداقت،اسماعیل صداقت،علی صداقت فرزنداسماعیل،یوسف نوشیروانی،علی نعمتی،ابراهیم ابراهیمی فرزندامان اله،آرش جعفری،حسین زمانی،میعادسلیمی فرزندخلیل،غلامحسین عوضی بناری

   اما درامرتدارکات وآماده سازی سیستم صوتی وآماده شدن جایگاه قبل از ورود نقش آفرینان ومردم به مکان برگزاری ،دو تن ازعزیزان متحمل بیشترین زحمات می شوند.آقایان یونس زمانی وداریوش شجاعی ،که دراینجا مراتب سپاس وخداقوت خود را خدمت این بزرگواران عرضه می داریم وسلامتی وعاقبت به خیری آنهاراازخداوندخواستاریم.

ودرپایان ازدوست عزیزم جناب آقای یوسف عاشوری از هنرمندان انجمن سینمای جوان برازجان که روز عاشورا درکارتصویربرداری وفیلم برداری به بنده کمک کردندوبیشترین زحمات روی دوش ایشان بود قدردانی وآرزوی سلامتی وطول عمرباعزت برای ایشان ازپروردگار خواستارم.

عکاس؛قاسم شجاعی و یوسف عاشوری

مقدمه : 

 از اول محرم تا پایان روز سیزدهم محرم ، دوازده مجلس تعزیه در روستای بنار آب شیرین برگزار می شود که یک مجلس در مکان نامعلوم ، هفت مجلس در کربلا  و   بقیه در مدینه و کوفه  اتفاق می افتد . بدون آن که قصد داشته باشیم محتوای تعزیه را نقد کنیم ، حوادثی که در جریان تعزیه در بنار آب شیرین اتفاق می افتد را به طور خلاصه بیان می کنیم تا کسانی که تا کنون نتوانسته اند با دقت به شعرهای تعزیه گوش بدهند نیز متوجه ی مضمون آن بشوند . ذکر این نکته لازم است که   در شرح تعزیه ، سعی شده نکات کلیدی و مهم بیان شود و ممکن است برخی از توضیحات با واقعیت های تاریخی منطبق نباشد چون ما خواسته ایم محتوای تعزیه را چنان که هست بیان کنیم  .  همچنین مطالب ارائه شده در سال 94 در وبلاگ قرار گرفته بود که مجددا تکرار می شود . با احترام . محمد غلامی

روز یکم محرم = تعزیه ی پسر فروش ( مکان نا معلوم )

خلاصه ی تعزیه  :  شخصی تصمیم می گیرد مراسم عزاداری امام حسین ( ع ) را برگزار بکند . این تصمیم را با همسرش در میان می گذارد ولی چون پول کافی ندارند ، تصمیم می گیرند پسرشان را از مکتب برداشته و به بازار برده و بفروشند . مرد ، پسر را به بازار می برد و می فروشد . وقتی به خانه برمی گردد ، بلافاصله پسر نیز وارد می شود و اعلام می کند که شخصی که مرا به او فروختی ، امام حسین (ع) بود و اکنون مرا آزاد کرده است .

روز دوم محرم = تعزیه ی حضرت مسلم بن عقیل (ع) ( مکان مدینه و کوفه )

خلاصه ی تعزیه :   امام حسین (ع) در مدینه نشسته که قاصدی با نامه های متعددی وارد می شود و ایشان را برای رفتن به کوفه و رهبری و امامت دعوت می کند . او نیز پسر عمویش مسلم (ع) فرزند عقیل را به عنوان نماینده ی خود عازم کوفه می کند تا ضمن سنجیدن اوضاع ، از مردم به نمایندگی خود بیعت بگیرد . مسلم در بدو خروج با صیادی رو به رو می شود که صیدی دارد . او این واقعه را بد یمن می داند . لذا برگشته و مجددا عازم می شود . در کوفه ابتدا مردم به او بیعت می کنند .  اما هنگامی که با تهدید های عبیدالله فرزند زیاد که حاکم کوفه بود ، مواجه می شوند ، از اطرافش پراکنده می شوند . او نیز  به منزل هانی پناهنده شده و بالاخره پس از شهادت هانی  ، فرزندانش را نزد شریح قاضی گذاشته و خود در کوچه ها سرگردان می شود تا این که اسیر شده و در دارالاماره ، به شهادت می رسد . .  

 روز سوم محرم = تعزیه ی شهادت فرزندان مسلم بن عقیل (ع ) ( مکان کوفه )

خلاصه ی تعزیه :  مسلم بن عقیل قبل از شهادت ، وقتی اوضاع را آشفته می بیند ، فرزندانش را نزد شریح قاضی می گذارد . پس از شهادت مسلم ، فرزندان او نیز آواره می شوند . تا این که با گروهی از مخالفان برخورد کرده و دستگیر و زندانی می شوند . غذای آنان آنقدر اندک است که ناچار می شوند در زندان ، روزها را روزه بگیرند .  روزی از روزها زندانبان که مشکور نام دارد را نزد خود خوانده و خود را معرفی می کنند که ما فرزند مسلم فرزند عقیل فرزند ابوطالب عموی پیغمبر هستیم . زندانبان نیزمقداری آذوقه به  آنان داده ، نشانی راه مدینه را به آنان گفته و مخفیانه آزادشان می کند . کودکان در بین راه به نخلستانی می روند تا استراحت کنند . کنیزی سیاه برای بردن آب به نخلستان می آید و آنان را می بیند و با آنان حرف می زند . کودکان نیز خود را معرفی می کنند . کنیز فورا به خانه برگشته واقعه را برای زن ارباب خود تعریف می کند . زن که شیعه بوده ، خود به استقبالشان می شتابد و آنان را به منزل می برد . شوهر زن ( حارث ) از مردان مجلس عبیدالله است و می داند که عبیدالله برای یافتن کودکان که از زندان فرار کرده اند ، جایزه تعیین کرده لذا به جستجو می پردازد تا این که نیمه های شب ، صدای مناجات کودکان را شنیده و آنان را پیدا می کند و کنار شط برده و سرشان را می برد و نزد عبیدالله می برد و خودش نیز به جرم مهمان کشی ، کشته می شود . 

روز چهارم محرم = بار کنون  (  مکان مدینه )

خلاصه ی تعزیه :  محور این مجلس تعزیه ، حضرت فاطمه صغری (س) دختر امام حسین (ع) است که به علت بیماری ، در مدینه می ماند . بخش عمده ی زمان این مجلس صرف خداحافظی با اوست . پس از آن که یک مرحله ، خداحافظی مفصلی انجام گرفت ، اهلبیت به سوی کوفه حرکت می کنند . در دهه های پیش از این ، دراین بخش از شتر استفاده می شد ولی امروزه در بنار ، دراین صحنه  تنها یک اسب وجود دارد که هیچ نقشی هم ندارد .   فاطمه (س) ، تمام اهلبیت را یکی یکی صدا می زند . آنان نیز به نوبت نزد او برگشته و خداحافظی مجددی کرده آنگاه عازم سفر می شوند . آنان در بین راه به اعرابی بر می خورند . او را نزد امام فرا می خوانند . امام اوضاع کوفه را از او جویا می شود و اعرابی نیز واقعه ی شهادت حضرت مسلم بن عقیل را به عرض امام (ع) می رساند . امام جریان را با خواهرش زینب در میان می گذارد و تعزیه به پایان می رسد .

روز پنجم محرم = بار اندازون  یا حر(ع) ( مکان بیابان ها  و کربلا ) 

خلاصه ی تعزیه :  کاروان امام حسین (ع) ، مسیر خود را ادامه می دهد . از طرفی عبدالله فرزند زیاد ، حر فرزند یزید ریاحی را با تعدادی از لشکریان برای یافتن کاروان حسین بن علی (ع) روانه می کند . کاروان امام با لشکر حر ملاقات می کند و پس از تهدید ها و حرف هایی که بین آنان ردو بدل می گردد ، امام به عباس بن علی (ع) دستور می دهد تا لشکریان حر که تشنه اند را سیراب کند . پس از این کار ، وقت نماز فرا می رسد و دو لشکر به امامت امام علیه السلام نماز می خوانند . پس از آن ، لشکر حر ، لشکر امام را متوقف می کند . همراهان امام پیاده شده و امام به ساربان می گوید که اسم این زمین چیست ؟ او نیز می گوید که چند نام از جمله ماریه ، نینوا و کربلا نام دارد . امام مشتی از خاک کربلا  را می بوید ومی فرماید  که این زمین مقصد ماست و بارها را بگشایید و خیمه ها را برپا کنید . پس از این جریان ، لشکری به فرماندهی عمر بن سعد بن وقاص از کوفه به لشکر حر بن یزید ریاحی ملحق می شود . پس از گفتگوهایی که بین عمر و حر می گذرد ، وجدان حر بیدار شده و به همراه برادر ، فرزند و غلامش به اردوی امام می آید . او از کرده ی خود سخت پشیمان است و امام نیز او را عفو می کند . حر ، از امام حسین(ع) اجازه ی میدان می خواهد و اول غلام ، فرزند و برادرش را به جنگ می فرستد آنگاه خود نیز با لشکریان ابن سعد پیکار می کند و به شهادت می رسد . امام بر بالین او می آید و با دستمالی که در جیب خود دارد ، پیشانی او را می بیندد و تعزیه در این جا به اتمام می رسد    

روز ششم محرم  = تعزیه ی طفلان زینب (س) مکان کربلا

خلاصه ی تعزیه :  در این تعزیه ، حضرت زینب (س) نقش اصلی و کلیدی را دارد . در واقعه ی کربلا ، آنچه که از نظر تاریخی مورد تایید است این است که اولین کسی که از بنی هاشم به میدان رفت و به شهادت رسید ، حضرت علی اکبر (ع) بود و امام حسین علیه السلام اول از خودش و از عزیزترین کسانش شروع کرد . اما در این تعزیه ، وقتی که سپاه کوفیان و شامیان امام را به مبارزه دعوت می کند ، امام به میدان می رود . دراین هنگام فرزندان حضرت زینب ( محمد و عون فرزندان  عبدالله فرزند جعفر فرزند ابوطالب ) که دایی خود ( امام حسین ) را در میدان می بینند ، با هم مشورت می کنند و تصمیم می گیرند که به یاری امام(ع) بشتابند . امام با این تصمیم آنان مخالفت می کند و آنان نزد مادر می آیند تا واسطه شود . حضرت زینب (ع) نزد امام رفته و برای او تمثیلی از هدیه ی ران ملخ برای سلیمان را بیان می کند اما امام منظور او را از پیش می داند . بالاخره او امام را راضی می کند . در این هنگام ، حجله ی عیش برپا می شود و آنان می نشینند و اهل حرم سرور گویان بر سرشان نقل می پاشند . زنانی که نذرهایی دارند نیز می آیند و کودکان خردسال نیز می شتابند تا شیرینی ها را جمع کنند و برای دقایقی طولانی جلسه از، روال عاشورایی خارج می شود . برای این که فضای مجلس گسسته نشود ، سرور گویی تکرار می شود تا این که بالاخره این بخش به اتمام می رسد و کودکان با هم به میدان می شتابند . حضرت زینب (س) تاب نمی آورد و غش می کند . کودکان بر می گردند ولی چون مادر را نمی توانند نجات بدهند ، از امام (ع) یاری می خواهند و امام بر بالین زینب می آید و اورا به هوش می آورد . طفلان بلافاصله به میدان می شتابند .  دیری نمی گذرد که اشقیا آنان را از هم جدا می کنند ولی آنان با صدا زدن همدیگر  بالاخره یکدیگر را می یابند و درحالی که در آغوش هم هستند ، امام را صدا می کنند . امام نیز بربالین آنان می شتابند . اطفال نیز وصیت هایی با امام مطرح کرده و به شهادت می رسند . امام به خیمه گاه برمی گردد و نزد خواهر می شتابد و از حماسه ها و جانبازی های آنان و سخن هایی که گفته اند برای خواهر می گوید و مجلس به پایان می رسد . 

 روز هفتم محرم = تعزیه ی شهادت علی اکبر  (ع) مکان کربلا

خلاصه ی تعزیه : تقریبا در تمامی تعزیه هایی که خوانده می شود ، صحنه های مختلف و فراوانی وجود دارد که نقش های مختلفی، بدون حضور نقش اصلی وکلیدی ، اجرا دارند . برای نمونه در تعزیه ی روز عاشورا ، شمر با عمر فرزند سعد ، عابس با عمر فرزند سعد ،  فضه با زینب ،  و .... دیده می شود ولی در این تعزیه ، به جز بخش مقدمه و ابتدای آن ، می توان گفت که یک طرف تمامی گفتگوها علی اکبر است . این تعزیه یکی از طولانی ترین تعزیه ها از نظر زمان است . دراین تعزیه وقتی امام به میدان می شتابد و ندای هل من ناصرٍ ینصرنی سر می دهد ، علی اکبر (ع) برمی خیزد و از اینجا مکالمات او با حضرت قاسم فرزند امام حسن آغاز می شود و چون به توافق نمی رسند نزد حضرت زینب می روند و آنگاه هر سه به پیش امام می آیند . بالاخره توافق می شود که علی اکبر به میدان برود . او پس از اجرای مراسمی که شبیه مراسم عروسی است ، و در آن اهلبیت سرور می گویند و مردم نقل می پاشند و شیرینی های خود را متبرک می کنند و کودکان هجوم می آورند و فضای اطراف اهلبیت را به طور کامل در اختیار خود می گیرند ، از جای برخاسته و با تمامی اهل حرم یکی یکی خداحافظی می کند اما هنگامی که به سوی شهادتگاه خود می شتابد ، تازه ماجرای دیگری آغاز می شود و آن نیز مویه های لیلا مادر اوست . مادر از او می خواهد که به میدان جنگ نرود تا کشته نشود اما بالاخر علی اکبر او را قانع می کند و با کفار می جنگد و بالاخره به شهادت می رسد . امام به بالین او می آید و پیکر بی جانش را روی اسب انداخته و به در میان سینه زنی های مردم ، به طرف خیمه ها می آورد .

روز هشتم محرم = تعزیه ی شهادت قاسم ( ع ) فرزند امام حسن (ع). مکان کربلا

خلاصه ی تعزیه :  قاسم فرزند امام حسن از عمویش امام حسین اجازه ی جنگ می خواهد اما امام موافقت نمی کند . قاسم نیز قهر کرده و در گوشه ای می نشیند . صدای هاتفی که در واقع پدرش است را می شنود که می گوید به بازویت نگاه کن . او نیز نگاه می کند و یادش به نامه ی امام حسن (ع) می افتد که نوشته و از او خواسته که در عاشورا امام حسین را یاری کند . او نزد عمو برگشته و جریان را می گوید . امام حسین نیز به قاسم می گوید که پدرت به من وصیت کرده تو را داماد کنم. قاسم  نیز می پذیرد. مادر قاسم نزد مادر اکبر می رود . مادر اکبر بر بالای نعش فرزند نشسته است . بالاخره با پادرمیانی حضرت زینب (س) به برگزاری این عروسی رضایت می دهد تا در جشن حاضر شود. بعد از او،  فاطمه دختر امام حسین عروس شدن را نمی پذیرد ( همان طور که می دانیم نام چند تن از دختران امام حسین علیه السلام فاطمه و نام چند تن از پسرانش علی است .  این فاطمه با دختر دیگرش که در روز مجلس بار از آن سخن گفتیم و در مدینه ماند ، فرق دارد ) . زینب و مادرش به او اصرار می کنند و لی راضی نمی شود. به امام حسین خبر می دهند و امام خودش می آید و او را راضی می کند و عروسی آغاز می شود . باز هم نقل و شیرینی و سرور اما این بار عروس نیز وجود دارد و نقش بازی می کند . ( لازم است که ذکر کنیم در تعزیه ی بنار، تمام نقش ها را مردان اجرا می کنند و اگر در دو دهه ی گذشته ، دختری نیز تعزیه خوانده ، حتما نابالغ بوده و همراه پدر یا برادرش در تعزیه شرکت داشته است ) . قاسم و عروس به خیمه می روند و این بار شماتت اشقیا آغاز می شود و سران دشمن ، یکی یکی به امام حسین تبریک می گویند و از او می خواهند که داماش را به میدان بفرستد . دو باره امام حسن (ع) که نقش غیبی دارد ، از قاسم می خواهد که به جنگ برود . او نیز دقایقی زیاد از مجلس را صرف قانع کردن نوعروس خود می کند تا بالاخره به میدان رفته و به شهادت می رسد .

روز نهم محرم = تعزیه ی شهادت حضرت عباس (ع) – مکان کربلا

خلاصه ی تعزیه :   حماسی ترین نوحه های تعزیه مربوط به این مجلس است . ( شاه شجاعان عرب میر غضنفر فر ... )که علاوه بر آن ، از نظر ادبی نیز زیباست . دراین مجلس آنقدر شور و حماسه هست که برخی از نقش های درجه دوم و یا درجه سوم ، به هیجان این مجلس لطمه وارد می کند . درابتدای مجلس ، امام از عباس (ع) می خواهد که دراطراف خیمه ها پاسداری کند و خودش می خوابد ( شب است ) . عباس در حین گشت زنی ، یک سیاهی را می بیند و از او می خواهد که خود را معرفی کند . پس از گفتگو ، سیاهی خودش را حضرت علی (ع) معرفی می کند . از سویی دیگر ، قاصد شمر ذی الجوشن به نزد عمر سعد می رسد و خبر ورود شمر به کربلا را می دهد .  از اینجا به بعد ، تمام توجهات مردم به بیرون از میدان و به جایی که شمر در حرکت است جلب می شود . شمر نزد عمر فرزند سعد می رسد و از اوضاع کربلا سوال می کند و او را باز خواست می کند که چرا جنگ را آغاز نکرده ای . او نیز لشکر را گواه می گیرد که اولین تیر را خودش به سوی اردوی امام حسین انداخته است . چون فاطمه دختر حزام بن خالد کلابى ،  مادر عباس (ع) با شمر بن ذی الجوشن از یک طایفه بودند ، شمر برای او امان نامه آورده بود که عباس را صدا می زند و مکالمه ی مفصلی با او دارد که یکی از زیباترین بخش های تعزیه است . عباس امان نامه را نمی پذیرد و از یاری برادرش دست برنمی دارد و به خیمه بر می گردد . امام حسین (ع) که از ماجرا آگاه است از او می خواهد که جانش را نجات بدهد . عباس نیز اذن جنگ می خواهد ولی امام به او اجازه نمی دهد . عباس غمگین شده و در گوشه ای می نشیند . حضرت علی (ع) بار دیگر می آید ولی این بار از عباس می خواهد که از برادرش شکوه نکند . عباس نیز برمی گردد و با امام آماده ی رزم می شوند . شعر های این بخش از نظر ریتم و محتوا و هیجان ، بسیار زیباست . پس از مکالمه ای طولانی و چند بار وداع با اهلبیت ، بالاخره آن دو به میدان می روند . لشکر دشمن بین آن دو جدایی می افکند و عباس که به نهر علقمه رسیده ، مشک را پرآب می کند . آب ننوشیدن او درحالی که تشنه است ، یکی از صحنه های ماندگار اخلاقی را خلق می کند  ولی در بین راه که بر می گردد ، پس از قطع شدن دست هایش ، به شهادت می رسد .  امام بر بالین او می شتابد و پس از شهادت او برای اولین بار می گوید : الان قد کسر ظهری ....   

روز دهم محرم = تعزیه ی شهادت امام حسین (ع) – مکان کربلا

این تعزیه بر خلاف تعزیه های نه روز گذشته که عصر برگزار می شد ، در صبح روز عاشورا برگزار می شود . نوحه ی ابتدای آن مثل تمام نوحه های روزهای قبل ، به طور خلاصه ، وقایع تعزیه ی آن روز را بیان می کند . در ابتدای این برنامه ، امام خود را معرفی می کند و از کشته شدن خود و اسیری رفتن اهلبیتش سخن می گوید . زینب (س) که تاب نمی آورد ، نزد امام می شتابد و از او می خواهد که چنین سخنانی را نگوید . امام واقعه را به او گفته و دراز می کشد و لشکریان ابن سعد ، اطراف خیمه ها را محاصره می کنند . شمر و عمر سعد ، امام را صدا می زنند تا به میدان بیاید . زینب در مقابل سپاه کفر رفته و از آنان می خواهد تا تعرض نکنند . او به ناچار نزد امام برگشته و همراه حضرت کلثوم (س) بربالین امام خبر از هجوم لشکر می گویند . امام برمی خیزد و به آنان می گوید که همین الان در خواب نزد پدر ، مادر و جدم بودم و پیامبر به من گفت که کشته خواهی شد . امام به میدان می رود و در مقابل سپاه دشمن سخنرانی می کند . آنان مجددا  از امام می خواهند که یا با یزید بیعت کند یا به جنگ بپردازد . امام بیعت را نمی پذیرد و برای خداحافظی به خیمه می آید پس آن گاه به میدان رفته و هل من ناصرا ینصرنی سر می دهد . امام سجاد (ع) از امام می خواهد تا به میدان برود . امام نزدش برگشته و می فرماید که تو باید زنده بمانی تا سلسله ی امامت بماند . امام حسین به میدان برمی گردد . درویش صدای العطش سکینه را می شنود و کشکولش را آب می کند و نزد امام می آید ولی امام به او حالی می کند که اگر بخواهد ، می تواند همه جا را دریا کند . درویش محو معجرات او شده و در نهایت با کفار می جنگد و به شهادت می رسد . عابس در حال شکار است و آواز امام را می شنود و به یاری اش می شتابد و شهید می شود . زعفر که پادشاه جن هاست نیز با لشکریانش نزد امام می آیند ولی امام کمک آنان را نمی پذیرد . علی اصغر نیز از تشنگی بی تاب است و زنان حرم در اطرافش ناله می کنند . امام تصور می کند که زین العابدین از دنیا رفته است اما به او می گویند که علی اصغر تشنه است . او ، فرزند  را نزد کوفیان و شامیان می برد و می گوید از نظر شما اگر من گناهکار هستم ، این طفل تقصیری ندارد ولی حرمله تیری به گلویش می زند و شهید می شود . دراین هنگام تمام افراد روستا که نذر کرده اند تا فرزندشان را به دست امام بدهند و متبرک کنند ، یکی یکی آمده و فرزندان را به امام می دهند و اگر نذوراتی نیز داشته باشند ، می پردازند . امام نیز لحظه ای کودکان را به جای علی اصغر روب دست می گیرد و برمی گرداند . ( بد نیست بدانید اولین کودکی  که در بنارآب شیرین ، او را به دست امام دادند ، محمد غلامی بود . )  امام علی اصغر را پشت خیمه ها به خاک می سپارد و به میدان برمی گردد. در هنگامه ی فداکاری ها ، امام بوی مدینه را می شنود . قاصدی از مدینه می رسد . قاصد نامه هایی از فاطمه دختر امام که در مدینه مانده بود همراه دارد که به امام می دهد . امام بار آخر به خیمه می آید و با زین العابدین خداحافظی می کند اما فرزند ، این بار پدر را به علت زخم های زیادی که برداشته ،  نمی شناسد . بالاخره امام به میدان بر می گردد و پس از جدالی طولانی در گودال قتلگاه می افتد . نصرانی به دستور ابن سعد برای قتل او می آید ولی چون او را می شناسد ، به دفاع از او می پردازد و به شهادت می رسد . امام مشغول نماز می شود . دراین هنگام شمر و عمر سعد هر کدام از دیگری می خواهند که او را به شهادت برساند .تا این که امام درحالی که در سجده ی دوم از رکعت دوم نماز است ، به وسیله ی شمر ، سرش بریده می شود و نوحه خوانان روستا و سینه زنان همراه با نعش هایی که از قبل آماده کرده اند ، بر بالین او می شتابند و  سینه زنی و نوحه خوانی کرده ودر اطراف او می چرخند و تعزیه به اتمام رسیده  اما سینه زدن و عزاداری همچنان ادامه می یابد و به کوچه های روستا کشیده می شود .

شب یازدهم محرم = تعزیه ی فاطمه بیمار (س) (مرغ )– مکان مدینه

خلاصه ی تعزیه : این تعزیه در شب برگزار می شود . دراین تعزیه اگر چه محمد حنفیه برادر امام حسین و عبدالله بن جعفر شوهر زینب (س) نیز حضور دارند ، اما نقش کلیدی مربوط به فاطمه دختر امام حسین(ع)  است . وی که در مدینه مانده و در تعزیه ی صبح روز دهم محرم قاصدی از طرف او به کربلا رسیده بود ، منتظر برگشتن قاصد است .لذا مدام خانه را آب و جارو می کند و جای برادران و خواهران را به جده ( ام سلمه زن پیامبر که هنوز در قید حیات است ) نشان می دهد  . تا این که روزی مرغی روی دیوار خانه ی آنان می نشیند . فاطمه با مرغ سوال و جواب هایی مطرح می کنند و چون بال مرغ خونین است ، معلوم می شود که از مرغان دیار کربلا ست و خبر شهادت امام و یارانش را می گوید .  فاطمه ، واقعه را با جده در میان می گذارد . مادر بزرگ می گوید صبر کن چون به زودی قاصد پدرت می آید . بالاخره قاصد از راه می رسد و خبر شهادت امام را به مردم مدینه می دهد . ام سلمه برای اطمینان از وقوع قتل امام و یارانش ، نشانه ای از پیامبر دارد و آن نیز مقداری از خاک کربلا بوده که پیامبر فرموده بود : هرگاه این خاک ، خون شد ، حسین نیز شهید شده است . ام سلمه شیشه را می آورد و نگاه می کنند و می بینند که خاک به خون تبدیل شده است . در اینجا نوحه گویی فاطمه آغاز می شود و تعزیه با سینه زنی و نوحه خوانی او به پایان می رسد . 

 شب سیزدهم محرم - تعزیه ی دفن شهدا ی کربلا - مکان کربلا

خلاصه ی تعزیه : بدن های شهدای کربلا در بیابان کربلا افتاده و کسی از ترس ابن زیاد جرات دفن آنان را ندارد تا این که زنان یکی از طوایف عرب پیش قدم شده و جمعی از مردان را با خود همراه می کنند تا شبانه شهدا را دفن کنند . در همین هنگام امام سجاد (ع) حاضر می شود و شهیدان کربلا را یکی یکی شناسایی می کند و دستور می دهد قبر چه کسی را کجا حفر کنند . وقتی نوبت به دفن بدن امام حسین (ع) می رسد ، مادرش فاطمه (س) حاضر می شود و بر بالین امام نوحه می خواند و می رود . پس از آن ، امام نیز دفن شده و تعزیه به پایان می رسد       . 

در پی درج مقاله ی اینجانب با عنوان آسیب شناسی تعزیه ی بنار و چند پیشنهاد ، مواردی کتبی و شفاهی مطرح شده که لازم دیدم برای روشن شدن اذهان عمومی  ، نکاتی را یاد آور شوم اما  قبل از هر سخنی چند سوال :

 آیا بهتر نیست تعزیه ی ما به واقعیت های عاشورا نزدیک تر باشد ؟

آیا بهتر نیست از کودکان خردسال در تعزیه استفاده شود تا نقش طفلان را بازی کنند  ؟

آیا بهتر نیست زیباتر از این لباس تعزیه را بپوشیم ؟

آیا بهتر نیست نظم بیشتری داشته باشیم ؟

آیا بهتر نیست تعزیه خوانان ما نسخه ها را از حفظ یا لااقل صحیح تر بخوانند ؟

آیا بهتر نیست نسخه ها را براساس شایستگی ها تقسیم کنیم ؟

آیا بهتر نیست خرج های اضافی را کنار گذاشته و برای وسایل مهم تر هزینه کنیم ؟

جواب این سوالات همان مطالبی است که به صورت مشروح در مقاله ی اینجانب  همراه با راه کارهای آنان آمده بود .  آنچه از طرف من بیان شده از روی دل سوزی و درد است و معتقدم که باید انتقاد ها را گفت و راه کار ها را بیان کرد و در پی رفع نقایص بر آمد اما بر اساس شنیده ها ، پس از مقاله ی این جانب دربنارانه ،  یک سری حواشی درست شده  که لازم است در این رابطه  نیز نکاتی  ارائه شود :

 *تعزیه چه خوب انجام شود ویا چه بد ، هیچ کس اسم شخص را نمی آورد بلکه  می گویند تعزیه ی بنار چنین یا چنان است . پس بهتر است که در هر زمینه ای ، انتقادهایمان را بگوییم تا شاید بتوانیم عیب ها را برطرف سازیم .

*آنچه گفته شده مربوط به بانی تعزیه نبوده و همه می دانیم که حاج ابراهیم زمانی تمام زندگی خود و افراد خانواده اش را در طبق اخلاص نهاده و وقف اجرای تعزیه کرده که بر کسی پوشیده نیست . آنچه از طرف من گفته شده ، مواردی است که اگر رعایت شوند ، به بهتر شدن روند تعزیه در بنار کمک می کند .

*بحث بر سر خرید موتوربرق نیست . حرف من این است که  به جای خرید  وسایل گران قیمتی که کاربرد چندانی هم ندارد ، چیزهایی خریده شود که بیشتر به درد تعزیه بخورد .

*اینجانب مثل همیشه ، در حد توانم  در تمام کارهایی که بتوانم انجام بدهم  ، از جمله در زمینه ی تعزیه ، در خدمت روستایم  خواهم بود .  

توضیح :

درپی  درج مطلبی تحت عنوان آسیب شناسی تعزیه و چند پیشنهاد در بنارانه ، مطلبی از دوستمان  آقای داراب جعفری به دستمان رسیده که عیناً منعکس می شود .  در ضمن ، بنارانه منتظر نظر دیگر دوستان نیز می باشد .

باسلام

انتقادات مطرح شده در اکثر موارد بجا و شاید نظر خیلی از ما همین باشد.اینجانب که تا کنون هیچ سابقه ای در تعزیه نداشته ام و نه از مسائل فنی و نه از حواشی پشت صحنه آن اطلاعی ندارم نکاتی را خدمتتان عرضه می دارم.
-هدف اصلی از اجرای تعزیه که یک برنامه مذهبی می باشد فراموش شده است.تعزیه ای که بنا نهاده شده بود برای عزاداری امام حسین که هدف قیامش زنده نگه داشتن اسلام بود.متاسفانه امروزه در بنار هدف اصلی اجرای تعزیه است به هر نحو ممکن؛ وقتی به بعضی دوستان می گویی که سعی کنید تعزیه قبل از اذان تمام شود،می گویند اگر نماز خوانده نشود چه اتفاقی می افتد...
-در شرایط کنونی کمبود تعزیه خوان وجود دارد که بعضی از مشکلاتی که شما فرمودید ناشی از همین کمبود است. باتوجه به اینکه تعزیه نمایشی است آهنگین و با آواز اجرا می شود برای خیلی ها خواندن تعزیه میسر نمی باشد.
-بعضی موارد به کارگردان تعزیه مربوط می شود.کارگردان می تواند و باید حرکات اضافی تعزیه خوانان را تذکر دهد و مانع آن شود،از ورود بی رویه عکاسان و فیلم برداران به میدان جلوگیری کند.
-میدان تعزیه باید حریمش مشخص باشد تا بتوان آن را کنترل کرد و شاید اگر تعزیه در روزهای محدودتری برگزار شود تعداد افراد بیشتری می توانستند در تدارکات و انتظامات کمک کنند.

-انتقاد از همه افراد آزاد است اما در مواردی مانند مالی که بیشتر براساس حرف های مردم بیان می شود باید بصورت خصوصی تر بیان شود نه در فضای مجازی،اگر این مسئله(موتوربرق) که ذکر کردید صددرصد هم اتفاق افتاده باشد باز هم ذکر آن در اینجا از رعایت انصاف به دور است چون ما می دانیم شخص انتقادشونده هرگز این صفحه را نخواهد خواند که در مقام پاسخ برآید.
-به نظر بنده بهتراست درهمین ایام محرم و صفرجلسه ای برگزار شود تحت عنوان آسیب شناسی تعزیه که افرادی اعم از تعزیه خوان و دیگرافراد علاقمند به بیان نظرات خود بپردازند.امکان برگزاری چنین جلسه ای وجود دارد و به گمانم استقبال خوبی نیز خواهد شد

دهه ی اول محرم در روستای بنار آب شیرین در حالی سپری شد که تمام روزها مردم روستا صبح و شب در مراسم روضه خوانی حاج آقا حسین افشاری اعزامی از قم شرکت داشتند و نماز را به امامت ایشان می خواندند وعصر ها نیز شاهد اجرای شبیه خوانی بودند. عصر روز یکم تا نهم محرم ، مراسم تعزیه به ترتیب به مجالس « پسر فروش ، مسلم ، طفلان مسلم ، بار -  حرکت اهلبیت از مدینه - ،  حر -  ورود به کربلا - ، طفلان زینب ، اکبر ، قاسم ، عباس علیهم السلام  اختصاص داشت و روز عاشورا نیز ، صبح مراسم شهادت امام حسین (ع) و شب نیز تعزیه ی  مرغ – رسیدن خبر شهادت امام حسین به مدینه – خوانده شد . در ضمن ، طبق برنامه های هرساله ، شب 13 محرم ، مراسم تعزیه ی دفن شهدای کربلا توسط طایفه ی بنی اسد و روز 20 صفر (اربعین ) نیز مراسم بازگشت اسیران از شام به مدینه برگزار خواهد. در مراسم عاشورای امسال این افراد نقش داشتند :

ابراهیم زمانی ( امام حسین )، عبدالعلی مهرابی ( زینب ) ، امان الله ابراهیمی ( سکینه )، اسماعیل ابراهیمی ( شهربانو) ، نصرالله ابراهیمی (کلثوم) ، غلامرضا باقری (فضه ) ، ابراهیم شجاعی ( عابد ) ، مختار صداقت ( حبیب بن مظاهر ) ، محمد رضا زمانی ( زعفر) ، ظهراب عباسی ( درویش – عابس ) صادق ابراهیمی ( اعرابی ) ، قاسم جوکار ( شمر) ، احمد رضایی (عمربن سعد ) ، میلاد رضایی ( سنان ) ، محمد غلامی (کارگردان ) . در ضمن می توانید عکس های این مراسم را در فیسبوک آقای قاسم شجاعی ببینید  .

 مراسم تعزیه ی شهادت حضرت علی علیه السلام عصر روز 21 رمضان مطابق با 8مردادماه در روستایی بنار آب شیرین برگزار شد . در این مراسم افراد زیر نقش ها را اجرا کردند :  ابراهیم زمانی (امام علی )- عبدالعلی مهرابی( زینب)- احمدحقیقت( کلثوم)- امان الله ابراهیمی( حسین بن علی)- صادق ابراهیمی (حسن بن علی)- احمدرضایی(ابن ملجم مرادی)- عباس رضایی (قطامه)- رضارضایی( نعمان بن بشیر)- ظهراب عباسی(درویش)- اسماعیل ابراهیمی(جبراییل)- مختارصداقت(حجربن عدی)- خلیل سلیمی (کارگردان)- گزارش برای بنارانه : خلیل سلیمی

عصر یک شنبه پنجم خرداد ماه 1392 برابر با 15 رجب سال 1434 قمری هم زمان با سال روز وفات حضرت زینب (س) ، مراسم تعزیه ی وفات آن حضرت در روستای بنار آب شیرین برگزار شد که این افراد ، مراسم شبیه خوانی را انجام دادند :  ابراهیم زمانی ( زینب )- احمد حقیقت ( زین العابدین )- امان الله ابراهیمی ( سکینه- فاطمه زهرا  غیبی )- ظهراب عباسی ( کلثوم )- میعا د سلیمی ( فاطمه بنت حسین ) - عباس رضایی ( زبیده )- مختار صداقت ( امام حسین غیبی )- اسماعیل ابراهیمی ( غساله )- قاسم جوکار ( شمر )- احمد رضایی ( یزید )- کاظم جعفری ( قاصد شمر )- خلیل سلیمی ( کارگردان )- ارسال خبر خلیل سلیمی