زن    -   ادامه

 پیش از این از شماره های  118 تا 127 به طور مشروح   در باره ی زن ، نوشته ایم . امروز برای تکمیل مطالب پیشین ، مواردی دیگر را ذکر می کنیم .

زن در جامعه ی ما ، هرگز نقش اول را نداشته و هیچگاه با مرد برابر نبوده است و همیشه مقامی بعد از مرد و حتی بعد از فرزند پسر را دارد  یعنی مرد اول بعد پسر بعد زن بعد دختر  . استاد فرج الله کمالی  در کتاب دشتسونی می نویسد  :

تا وختی که خوش نوم ندار ِ دِی بچه ی?  کو  ....

دُخـتـر غُلـو  یـا زَنِ  فـُلـونی ، زن ذلـیـل ِ

اِی بـعـدِ شیش دخـتـر رضـا دُنـیا بیای ِ

جَلد? دِی? رضا واوو بُمونی ، زن ذلیل ....

البته در فرهنگ ما ، موردی وجود دارد که نوبت مادر ، اول و مهم تر است آن هم در بازی قطور که وقتی یک نفر زرنگی کرده و  می گوید خوم دیش ، یعنی خودم اوّل و دیگری می گوید  خوم بواش خودم پدرش یعنی خودم دوم . این نوع بازی چون بازی با سنگ است ، ممکن است مربوط به دوران مادر سالاری باشد .

در شماره های یاد شده ، مثال های متعددی آورده ایم . در اینجا ذکر کنیم که در شاهنامه ،  اردشیر مردم را پند می دهد از جمله می گوید :

دگر بشکنی گردن آز را

نگویی به پیش زنان راز را

شاهنامه فردوسی جلد پنجم صفحه ی 187

و در مثنوی گرانسنگ مولانا می خوانیم :

چند با آدم بلیس افسانه کرد

چون حوا گفتش بخور آنگاه خورد

نوح چون بر تابه بریان ساختی

واهله بر تابه سنگ انداختی

مکر زن بر کار او چیره شدی

آب صاف وعظ او تیره شدی

مثنوی معنوی . دفتر ششم . صفحه ی 1280