صنایع  - ادامه 6

تویزه 1

از جمله صنایع دستی بسیار مهم و پر کاربرد در دشتستان و بنار آب شیرین ،  « تویزه  tavizeh » بود که  در گویش مردم بنار  «  تیوزه  teyv ze  » تلفظ می شد .  تویزه ، ظرف سینی مانند پهنی است که با شاخ و برگ درخت نخل بافته می شد و محل نگه داری نان بود و بیشتر نقش سفره را دارد . تویزه به خاطر شکل دایره ای آن ، باعث می شد تا افراد خانواده از لحاظ عاطفی به یکدیگر نزدیکتر شوند و بدون چرخاندن سر ، بتوانند همدیگر را ببینند . به علت بافت آن ، دقایقی قبل از غذا ، نان را در آن نم می زدند تا نرم شود . نم زدن ، پاشیدن قطرات نازک آب بر سطح نان خشک بود که با دست انجام می گرفت . قطرات آب و رطوبت که پس از نم زدن نان در آن جذب  می شد ، مانع از خمیر شدن نان می گردید . کاری که از عهده ی سینی ، سفره یا ظروف امروزی بر نمی آید .

در بنار آب شیرین ، به بافتن تویزه ، « چیدن » می گفتند . این کار به عهده ی زنان بود . این کار در اقتصاد خانواده نیز نقش مهمی ایفا می کرد . برای ساخت تویزه ، یک روز زمان نیاز بود . آغاز کار بافتن تویزه را « بُنا » و پایان آن را « کور » می گفتند . به این ترتیب ، کسی که تویزه می چید ، اول صبح تویزه اش را بنا می نهاد و تا پایان روز ، آن را کور می کرد ( به پایان می رساند .)

استاد هیبت الله مالکی در جلسه ای که خود نیز در آن حاضر بودم اظهار می کرد که تویزه ، از صنایع شهر « توز » بوده و در اصل   tuyeze  یعنی منسوب به توز است .