حوادث   27

بیماری ها   2

در دهستان و در روستا به دلیل عذم رعایت بهداشت شخصی و عمومی ، اکثر مردم به کرم های انگلی آلوده بودند کودکان با پای برهنه در کوچه های خاکی بازی می کردند و بدون شستن پاهایشان به بستر می رفتند . این امر کاملا عادی بود تا جایی که پدران و مادران نیز با پای برهنه ، کوچه های خاکی و صاف و بدون سنگ بنار را طی مبی کردند . علاوه بر آن ، هنگام جارو کردن محیط خانه یا جارو و جمع آوری تپاله های گاو و پشکل بزها و گوسفندان ، فضای اطراف جارو کننده به طرز وحشتناکی آلوده می شد .

بیماری سل که عامل اصلی آن ، آلودگی محیط است از همین راه به سراغ روستاها می آمد . در چنین محیطی غیر بهداشتی ، زایمان زنان نیز مشکل آفرین بود . آنان وقتی علاج بیماری های ناشی از نبود بهداشت را نمی دانستند ، فورا انگشت اتهام را به سوی جن ، آل ، یال ، دی یال و یا .... دراز می کردند .

بیماری هایی که دامن گیر کودکان بود نیز فراوان بود . با وجودی که در سده ی دهم میلادی ، محمد زکریای رازی ، پزشک ایرانی ، برای نخستین بار سرخک را شناخت ، اما در بنار و سایر روستاهای ایران ، راه های پیش گیری و درمان آن ، ناشناخته بود . در بنار به آن « سکو تلنگونی » می گفتند . در هنگام این بیماری ، از پوست بدن کودک ، دانه های ریز و قرمز فراوانی بیرون می زد . آنان نیز برای درمان آن ، گوشه ای از تلنگون ( گلخن – محل جمع آوری زباله ها و کود ها ) که براثر گذشت چند سال ، سفت و سخت شده بود را به صورت تونل سوراخ می کردند و از یک سو ی آن وارد ، و از سویی دیگر خارج می شدند . از آنجا که این بحث در ارتباط با باورهای مردم است ، در بخش باورها به تفصیل از آن سخن خواهیم گفت .