حوادث   26

توفان

در بیست و یکم بهمن ماه 1354 توفان شدیدی عصر هنگام وزیدن گرفت. این توفان سرعتی بسیار زیاد و ویرانگر داشت به گونه ای که نه تنها بسیاری از درختان نخل و کنار را در هم شکست ، بلکه تعدادی از دیوار های روستا را نیز فرو ریخت . مهم ترین اثر این توفان ، فرو ریختن دیوار منزل مرحوم محمد جعفر جعفری بود که تعدادی زیاد از میش های او زیر آوار از بین رفتند . در زمین روبه روی باغ مرحوم محمد جعفر غلامی ، درست جایی که جاده برای راه شیفی می پیچد ، در سمت راست و بین کمر و راه ، کُناری بود که به آن کُنار گَرو می گفتند . این کنار در منزل کدخدای قدیم بنار روییده بود که شرح ماجراهای تاریخی در جای خود خواهد آمد . تعدادی از کودکان و نوجوانان که به طور اتفاقی نزدیک آن کنار بودند ، به محض این که از توفان احساس خطر می کنند ، تنه ی آن را محکم در بغل می گیرند اما باد ، آن درخت را از ریشه بیرون آورده و با کودکان از جمله عوض بی باک ، با خود می برد .

آقای رضا رضاییان آن حادثه را چنین وصف کرد :

بیست و یک بهمن پنجاه و چار

تند بادی آمد از سوی بنار

از زمان حالیه تا عهد عاد

کس ندارد یاد چون آن تند باد

هر که احوالات مشفر بشنود

خون به جای آب از چشمش رود

لیک جای شکر حق باقی بود

گر نماییم شکر بیش از این سزد

باغ کل قاسم دو قسمش ریخته

خاک غم بر فرق مردم بیخته

گر بپرسی حالت باغ مِحَد

سرنگون نخلان بود بیرون ز حد

گر به راه چاه قلعه بگذری

جای دارد صنع حق را بنگری

دو درخت کهنه را باد آنچنان

خرد کرده ، که ندیده کس چنان

گوییا بوده است دست باد ، بیل

که بریده پشت بام و ریخته ذیل

______________

چون این شعر از حافظه نقل شده ممکن است بیت یا ابیاتی از آن حذف شده باشد .