هنر         33

 مجسمه

ساخت مجسمه به گونه ای که در اذهان است ، در بنار وجود نداشته ولی گرایش به این سمت ، صورت تفننی و به گونه های مختلف دیده می شده است .

ساخت عروسک در بین کودکان معمول بود و این کار در هنگام بازی های کودکانه ، خاصه بازی های جمعی معمول بود . در چنین هنگامی ، مقداری گل ( شل ) آماده می شد وهرکسی بنا به سلیقه ی خود ، با آن عروسک ( بِیگـَک ) می ساخت و در آفتاب قرار می داد تا خشک شود و برای بازی روزهای آینده آماده باشد .

ساخت عروسک در مقیاس بالاتر نیز سالی یک بار انجام می گرفت . بنا به مناسبتی خاص ، هر ساله مهدی کهنسال در میدان مقابل حیاط خود ، یکی از چنین مجسمه ها را در مقیاس بزرگ می ساخت و برای  آن با پوست تخم مرغ ، چشم ، با پشم میش ، ریش و با موی حیوانات ، موی سر درست می کرد و با دست های خود ، صورتش را شکل می داد و بینی و گونه و فک و... برایش درست می کرد و مدت چند روز در میدان می ماند و تمام شب ها ، کودکان در اطراف آن پای کوبی می کردند و شعر می خواندند . بالاخره در شبی خاص ، با ابزاری مثل تبر ، به جان آن می افتادند و آن را از بین می بردند .

نوع دیگر از ساخت مجسمه ، پوشیدن لباس به چوب است . برای این منظور ، چوبی را در خاک می نشانند و چوبی کوتاه تر به شکل صلیب به آن می بندند و به آن لباس می پوشانند . این مدل نیز توسط مهدی کهنسال در موارد خاص و توسط دیگران به طور عموم ساخته می شد . نوع خاص آن در میدان روستا بود و در یک شب توسط کودکان به آتش کشیده می شد و از بین می رفت و نوع عام آن در واقع همان مترسک هایی بود که در مزارع از آن استفاده می شد که به گویش مردم بنار ، به آن « عِلَموک » می گفتند .